Para sa iyo, anu-ano ang mga naging hadlang ng iyong pagsunod sa kalooban ng Panginoon
Share
Para sa iyo, anu-ano ang mga naging hadlang ng iyong pagsunod sa kalooban ng Panginoon
Sign Up to our social questions and Answers Engine to ask questions, answer people’s questions, and connect with other people.
Login to our social questions & Answers Engine to ask questions answer people’s questions & connect with other people.
Paano ba natin maaaring maunawaan ang ugnayan ng mga pangyayari sa buhay ng isang tao at isang sambayanan bilang kalooban ng Diyos? Para sa maraming tao, kung may isang bagay na nangyari sa personal na buhay nila o sa ating lipunan, kalooban ito ng Diyos. Sa mata nila, walang nangyayari sa kanilang buhay na hindi kaloob ng Diyos. Kung sakaling mayroong sumakabilang-buhay dahil sa isang sakuna, iniisip nila na kinuha na sila ng Maykapal. Gayon din, kung may magandang pangyayari sa buhay ng isa, ipinagdiriwang ito at tinitingnan ito bilang isang biyayang nagmula sa Diyos. Ngunit ganitong kasimple nga ba ang mga bagay-bagay? Sa munting pagbabahaging ito, nais kong magbigay ng pagmumuni-muni tungkol sa ugnayan ng ating kalayaan, ang ating pagpiling ginagawa sa buhay, at ang kalooban ng Diyos. Ang layunin
ko rito ay makaambag sa pagkakaroon nang mas kritikal na pang-unawa sa mga nangyayari sa ating buhay at lipunan sa liwanag ng Kristiyanong pananampalataya.
Nang likhain ng Diyos ang tao, sumugal siya. Pinagkalooban niya ang tao ng kalayaan na pumili ng anuman sa kanyang buhay. Kaya nga makikita natin sa kuwento ng paglikha sa Henesis na mayroong punongkahoy ng kaalaman ng kabutihan at kasamaan (Hen 2:16–17). Ipinapakita nito na kabahagi ng mapagmahal na paglikha ng Diyos sa atin ay ang pagkakaloob sa atin ng kalayaan—isang kalayaan na kung saan puwede nating tanggihan ang pinagmulan mismo nito. Ganito ka-radikal ang kalayaang binigay sa atin ng Diyos. Para sa kanya, ang tunay na pagmamahal ay malayang ipinagkakaloob. Kung wala siyang ipinagkaloob sa tao ng kakayanang pumili, hindi makakayanan ng tao na tumugon sa Diyos nang may pagmamahal. Ang pagmamahal ay isang malayang pagpili ng mamahalin, at ang pagpili at paggawa ng mga kilos na magpapahiwatig ng pagmamahal na ito. Kung wala ito, hindi ito tunay na pagmamahal. Kung sapilitan ang pagtugon ng tao sa Diyos, hindi ito tunay na pagmamahal.
Sa kasamaang palad, mamamalas natin sa kasaysayan ng sangkatauhan ang patuloy na pagpili ng mga tao na kainin ang bunga ng punongkahoy na ipinagbabawal ng Diyos. Patuloy nila siyang sinusuway at ninanais na maging diyos sa kani-kanilang buhay. Bakit nga naman hindi? Mas madaling maging diyos sa ating mga mata kaysa pahintulutan ang tunay na Diyos na hamunin tayo na higitan ang ating sarili, na matutong magsakripisyo para sa ikabubuti ng iba, at na iwanan ang isang makasariling buhay. Sa pagsusugal na ito ng Diyos, napakaraming beses na siyang natalo. Ngunit kung mayroong isa man lamang ang tutugon at tunay na magmamahal sa kanya, sulit na ito para sa kanya. Nagagalak siya sa pagbabalik-loob ng sinuman sa kanyang mga anak (Luc 15).
Sumugal din ang Diyos sa pagsugo ng kanyang anak. Inisip niya na pakikinggan nila si Hesus. Hindi niya ninais na magpakasakit at ipako ang kanyang anak sa krus. Ginusto niya na sa pagpapahayag ni Hesus ng mabuting balita, makikinig ang mga tao (Mt 17:5), magbabagong-loob ang kanyang mga tagapakinig, at muling magiging isang tunay na bayan ng Diyos ang Israel. Ngunit tinanggihan ng mga tao si Hesus. Pinapako siya ng mga nakararami sa krus (Mk 15:14). Pinakinggan ni Pilato ang taong-bayan datapwat alam niya na inosente si Hesus (Jn 19:6–16). Vox populi, vox Dei? Hindi. Hindi ginusto ng Ama na maipako ang kanyang Anak sa krus. Kung maniniwala tayo na ang kagustuhan ng nakararami ang kalooban ng Diyos, maraming dapat panagutan ang Diyos na ito sa taong-bayan. Kailanman, hindi gusto ng Diyos na maghirap ang sinumang tao.
Sa halip na tingnan natin ang mga nangyayari sa kasaysayan bilang kalooban ng Diyos, mas nararapat na tingnan ang mga ito bilang bunga ng mga pagpili ng mga tao na maaaring nagsusumikap na tugunan ang tawag ng Diyos sa kanilang buhay o na ayaw pansinin ang pagkilos ng kanyang Espiritu. Madalas, sa mga pagpiling ginagawa ng tao, hindi naman talaga napapakinggan ang munting tinig ng Diyos na umaanyaya sa atin na makinig at sumunod sa kanyang kalooban (1 Hari 19:12). Nariyan ang biyaya ng Diyos: na pumili tayo ng tama at na magawa natin ang mapagmahal na gawa sa bawat sandali ng ating buhay. Totoo ito sa ating pinuno at sa pinakamaliit na tao sa ating lipunan. Iyon nga lang, palaging nariyan ang tukso na piliin ang madali, na piliin ang ating pakikinabangan, at na huwag lumangoy laban sa agos ng takbo ng lipunan kahit na kinakailangang gawin ito.